Wachtkamer
“wachtkamer” gaat over de perceptie van tijd. De mens heeft de klok bedacht om grip te krijgen op het leven. Maar hoe erg moeten we ons daaraan vasthouden? Aan de andere kant van de wereld is de tijd niet hetzelfde als hier, en als een klok stilstaat gaat de tijd gewoon door, wat die klok ook zegt.
In de zomer van 2019 vond ik in een tweedehands winkel in Japan een ring. Ik had het vermoeden dat er een hele zeldzame edelsteen in zat waarvan de winkel niks wist, aangezien het geen dure ring was. Ik gokte het erop en ik kocht de ring. 
Later in Nederland toen ik begon aan een project omtrent het onderwerp waarde ging ik terug naar de ring uit Japan. Waar zat voor mij de waarde bij het vinden van die ring? De adrenaline van het vinden van een ring die veel waard is? Ik kwam erachter dat voor mij de waarde van die ring hem zat in het besef dat die edelsteen miljoenen jaren heeft moeten groeien, en dat ik die nu gewoon in mijn hand heb. Onvoorstelbaar! 
Altijd wanneer ik fossielen zie of edelstenen krijg ik kortsluiting in mijn hoofd, omdat ik het zo bijzonder vind dat het zo oud is. 
Mijn leven is zo miezerig kort naast het bestaan van zo’n steen. Een mens is niet gemaakt om dit soort tijdsperiodes voor te kunnen stellen. Wat voor ons een seconde is, is voor zo’n edelsteen een jaar.
Bovenstaande collage was de schets voor de wachtkamer maquette, ik heb de sfeer proberen te vangen in een wit op wit collage. Alleen de schaduwen geven vorm aan de illustratie.
Ik ben me gaan verdiepen in klokken en hoe ze werken. Ik ben erachter gekomen dat in een Quartz klok, zoals de naam eigenlijk al verklapt, een echte kwarts kristal zit. 
Kwarts kristallen blijken de tijd perfect bij te kunnen houden. De kristal is piezo elektrisch, dit betekent dat het stroom afgeeft wanneer de kristal trilt, en wanneer hij trilt geeft hij stroom af. Dit is dus een eeuwige loop. Het ritme van de trillingen is zo accuraat dat we erop kunnen vertrouwen dat hij de tijd voor ons kan bijhouden. 
Ons dagelijks leven is gebouwd rondom klokken. We wachten bij de bus, die al 7 minuten lang over 5 minuten komt. We wachten in de wachtkamer bij een dokter, maar ondanks dat je een afspraak hebt, je weet nooit zeker wanneer die deur opengaat.
Met dit gegeven ben ik met een klok gaan experimenteren die wel de tijd bijhoudt, maar niet zoals je van een klok verwacht. De tijd gaat altijd door, wat de klok ook zegt.
Bovenstaande video laat een experiment zien met een vorm voor een klok vinden die tijd bijhoudt, maar je niet wijzer maakt over hoe laat het is.
Ik heb een maquette gemaakt van een wachtkamer in een tijdscapsule. Klimop, die voor vervallen gebouwen staat neemt de ruimte over en verdwijnt weer. Allemaal in een minuut, maar hoe lang duurt die minuut? 
Als je die grip op tijd los kunt laten kun je het onvoorstelbare voorstellen.